اعتماد به خود

حقش رو گرفته! شاید هم من شرایط کارم ایجاب نکرده! نمی دونم ولی وقتی به این چیزها فکر می کنم ناراحت و افسرده می شم، 

شاید باید می رفتم حقم رو می گرفتم ولی مس مس کردم تعارف کردم، آخرش هم شد این

به قول یارو افراد چقدر از حقوق شهروندیشون آگاه هستند؟ شدیم یک ملت تعارفی که با مال مردم خورها و دیکتاتورها هم تعارف داریم....

گذشته و آینده را باید با یک دید fair برسی کرد خالی از تعصب

اما چیزی که مهمه الان هست. بعدشم هم باید زرنگ باشی که چه چیزی مهمه و چه چیزی مهم نیست، همونطوری که گفتم برخی افکار ما توهمه، یارو انور دنیا چه می دونه فرق عرق و Persian چیه! نصف مملکت رو ترک گرفته، از چی دم می زنی، 

الان منصف تر شدی و من همین رو می گم، هدفم این بود که به یک دید منطقی و عاقلانه برسم که توی این گروه هم جواب بده! چرت گفتن بیزار باشم، و این رو سرلوحه حرف و منشم قرار بدم

موفق می شی اگر ترس و خجالتی که زندگیت رو محدود کرده رو کنار بذاری و با اعتماد به نفس دنبال حقت باشی... اگر تو نری کی بره؟

در عین حال هم عدالت و دید درست و روانشناسه خودت رو حفظ کنی....

ناراحت نباش 

موفق می شی